Ergens ver hier vandaan in een duister woud woonde een vader met 4 kinderen.
Hun moeder zagen ze bijna nooit, want die werkte 7 dagen per week. Slechts 1x in de maand mocht ze een dagje naar huis. Ze werkte in een kledingfabriek en maakte de mooiste kleding! Maar de vader, moeder en 4 kinderen hadden zelf helemaal geen mooie kleren, daar was geen geld voor. En dat terwijl de vader ook nog elke dag hard werkte op de markt. Het leverde allemaal maar 2 muntjes per maand op. De oudste dochter van 10 jaar zorgde dan voor de 3 anderen. School konden ze helaas niet betalen…
De moeder sliep in een klein huisje naast de fabriek, samen met 5 andere fabriekswerkers, het stonk er door de verf van de kleding in de fabriek. Elke ochtend om 6 uur stond ze op, waste ze zich en om half zeven begon haar werk. Elke dag hetzelfde werk. Maar op een dag stopte er dure auto voor de fabriek. Een boze dikke man stapte uit en zei: Ik wil meer kleren, maar minder betalen, anders ga ik naar een andere fabriek!
De moeder huilde verschrikkelijk, want als de man niks meer bij de fabriek kocht had ze geen baan meer. Harder werken was dus de enige optie. Dan kreeg ze vast geen vrije dagen meer en kon ze nooit meer naar haar kinderen toe!
Plotseling hoorde de vrouw echter het geluid van een trompet. Snel werd het geluid harder. De dikke man en de arme vrouw keken allebei verbaasd op en zagen een groep ridders aankomen! Ze stopten voor de vrouw en zeiden: “Huil niet! Wij zijn de ridders van Mancelot! We strijden voor eerlijkheid en hebben goed nieuws! Wij willen door jou onze nieuwe onderkleding laten maken en we betalen je hiervoor 10 munten per maand! Dat was 5x zoveel dan de dikke man!
De vrouw geloofde het haast niet en vroeg zich dan ook meteen af: “Maar…hoeveel moet ik dan wel niet werken?” De ridders overlegden even en kwamen terug bij de vrouw: “Wij hopen dat u 4 dagen van elk 8 uur wilt werken voor ons.”
De vrouw viel haast flauw van verbazing, maar dacht ineens: dan willen ze vast dat ik met nog meer gif ga werken! De vrouw stamelde “Is het dan heel gevaarlijk werk..? Met veel gebruik van giftige verf?”
Maar ook nu stelden de ridders de vrouw weer gerust: “Gif is voor niemand goed, daar werken we niet mee èn de eerste kleding die je maakt, is voor jezelf en je familie. Een cadeau van ons.
Dolgelukkig bedankte de vrouw de ridders duizendmaal. “Waarom zijn jullie zo goed voor mij en de fabriek?”
“De reden dat wij ridders konden worden, is omdat u en de andere fabriekswerkers jarenlang teveel gewerkt hebben voor te weinig geld. Onze families hebben met oogkleppen op daarvan geprofiteerd, wij zijn in opstand gekomen en vinden dat dit het minste is dat we nu terug kunnen doen.”
De vrouw snapte het niet precies, maar haar blijdschap werd er niet minder van. Vanaf die dag woonde ze weer thuis bij haar familie, na een paar weken konden de kinderen naar school. En haar man? Die werd ook ridder!
En ze leefden nog lang en gelukkig!
